Chronisch pijn

Het is al even geleden dat we elkaar hebben gezien, maar ik wilde je toch even op de hoogte brengen van wat mijn bezoeken aan jou allemaal teweeg hebben gebracht.
Toen ik binnenkwam bij jou, 2 jaar geleden alweer, had ik pijn in mijn SI gewricht en chronische spierspanning in mijn rug en nek. Ik had vaak zere knieen en gewrichten en hield vocht vast wat me passief maakte. Ik kon geen lange stukken lopen zonder pijn te krijgen. Dansen kon niet omdat dat alleen tot pijn leidde. Ik voelde me eigenlijk een oude vrouw…
Toen ik bij jou begon ging het al snel beter. Nu doe ik nog steeds geregeld mijn oefeningen (en ik denk altijd aan jou als ik daarna weer helemaal ontspan, dat heb ik echt van jou geleerd) en heb ik een heel scala aan oefeningen toegevoegd. Ik ben in anderhalf jaar 18 kilo afgevallen en ben nog steeds bezig. Toen mijn stapgemiddelde op 10.000 per dag zat merkte ik na een paar maanden dat ik graag nog meer wilde bewegen en nu komt het mooiste: Ik ben sinds kort aan het werk als postbode. Het is fysiek hartstikke uitdagend, maar ik ben nu in mijn derde week en hoef niet meer zo lang bij te komen. Ik kan ondertussen ook weer af en toe mijn rondje meer lopen en mijn rug wordt steeds sterker. Kan je je voorstellen dat ik nu honderden kilo’s post per week til, zonder rugpijn te krijgen?! Dit had ik echt niet voor mogelijk gehouden.
Ik dans eindelijk weer zonder zere knieën te krijgen en ben van plan om aankomend voorjaar met mijn man de voet van de Mont Blanc rond te lopen en volgende zomer in de Zuid-Duitse bergen te klimmen. Ik herken mezelf niet meer terug, of eigenlijk juist wel, en cesartherapie is voor mij de eerste stap naar gezondheid geweest. Ik heb weer plezier in bewegen en dat was ons doel tijdens de behandelingen.

Ik ben een vrouw van 63 jaar en had klachten (zenuw)pijn in de onderrug en de bilstreek, uitstralend naar het been tot en met onder de voet.
Een jaar lang volgde ik diverse behandelingen: fysiotherapie met oefeningen, zenuwblokkades bij de pijnpolikliniek en gebruikte een TENS.  De pijn in mijn bil (Piriformis syndroom, bilspier) bleef aanhouden en beperkte mij in mijn dagelijks functioneren, zoals zitten, lopen en fietsen.
De arts van de pijnpolikliniek bood mij een alternatief, een ingreep aan de bilspier (soort sneetje). Dit heb ik afgewezen omdat ik daar sceptisch tegenover sta en de arts mij ook geen zekerheid kon geven over vermindering van klachten.
Gesloopt door de pijn, verlies van energie, kracht en vertrouwen heb ik mij als laatste redmiddel op eigen verzoek naar Cesar Oefentherapie laten doorverwijzen.
Marijke heeft mij veel uitgelegd over chronische pijn. Wat chronisch pijn is en de invloed op mijn dagelijks leven. Ik kreeg te horen dat mijn brein en mijn zenuwstelsel van slag was., een soort van overgevoelig was geworden.
Ik ben begonnen met de oefeningen, op een rustige en heel ontspannen manier. En steeds kon ik een heel klein beetje meer. Ik kreeg weer vertrouwen in bewegen. De individuele behandelingen hebben mij veel gebracht.
Mijn levenskwaliteit is aanzienlijk verbeterd. Ik ben weer/steeds meer in staat om ‘normale’ bezigheden thuis te doen. Regelmatig doe ik mijn oefeningen, ik wandel en ik kan weer fietsen.
Ik werk ook aan de onderliggende oorzaak. Ondanks dat ik soms wat terugval en de nog wat aanwezige beperkingen zijn de klachten gigantisch verminderd en ga ik toch nog stapje voor stapje vooruit.
Inmiddels volg ik bij Marijke wekelijks de groepsles.
Marijke, bedankt voor je begrip, rust, uitleg en vertrouwen.

Van kind af aan word ik geplaagd door pijn. Je went er aan, het hoort bij mij.
Vele verschillende artsen en therapeuten heb ik in de loop der jaren de hand geschud. Maar wat ik ook probeerde, niets hielp echt. Een hele fijne fysio nam mij af en toe onder handen zodat de scherpe randjes er weer even af waren. Voor de rest is de remedie ‘leer er maar meeleven’.
Maar als het dan dusdanig hinderlijk wordt dat zowel werk als privé er enorm onder gaan lijden, dan ga je toch wederom op zoek naar een oplossing.
Ondanks dat ik al jaren word geplaagd door pijnklachten en chronische vermoeidheid, is nog maar kort geleden de diagnose fibromyalgie gesteld. Tja, wat moet je ermee?
De reumatoloog gaf aan dat ik heeeeeeel voorzichtig weer een beetje moest proberen te gaan bewegen. Toen ik vroeg of drie uur per dag voldoende is, stond ze wel even raar te kijken. Een fibro patiënt die niet stil kan zitten, graag en veel werkt en teveel hobby’s heeft om in een week te stoppen, had ze blijkbaar nog niet zo vaak ontmoet. Hier kom ik dus ook niet verder.
Intussen worden de klachten erger en krijg ik zelfs uitval verschijnselen in mijn ledematen. Dit wordt wel heel irritant..
Ik wordt door een scan gehaald en de neuroloog komt met het goede nieuws dat er niets kapot of beschadigd is van binnen. Voorzichtig begint ze of er sprake kan zijn van onverwerkte trauma’s, stress of andere zaken die je leven heftig kunnen beïnvloeden. Dit kan ik niet ontkennen. Maar jaren geleden heb ik besloten de deksel op de beerput te laten en er nooit meer af te halen. En nu?
De toverwoorden ‘balans, rust en evenwicht’ passeren weer de revue. Daar kan ik toch helemaal niets mee?!
‘Luisteren naar je lichaam’, die kan ik helemaal niet meer horen! Of ‘je moet ermee leren leven’, ook zo een dooddoener. ‘Alsof je met je 43ste al achter de geraniums wilt zitten.
Mijn huisarts weet dat ik geen zin heb in praatgroepjes, psychologen lotgenoten of andere gedoe. Hij adviseert mij psychosomatische therapie.
Hier had ik dus nog nooit van gehoord. Maar het samenbrengen van lichaam en geest klinkt goed. Als mijn lijf in de error schiet doordat ik letterlijk en figuurlijk teveel aan mijn hoofd heb, dan klinkt dit als de ideale therapie.
Vanaf de eerste afspraak voelde ik mij op mijn plek. Het eerste wat Agniese mij melde was: ‘ik ga jou niet pijnvrij krijgen, maar ik kan je wel helpen.’
Gek genoeg gaf mij dit direct zoveel vertrouwen. Eindelijk iemand die niet denkt dat ik in sprookjes geloof.
Bij Agniese hoef ik niet met de tissues aan de tafel te zitten. Maar ik kan wel mijn verhaal kwijt. Vervolgens weet Agniese feilloos uit te leggen wat er mis gaat in mijn lijf. En hoe ik hier beter mee om kan leren gaan.
Ik verander mijn algehele houding en wordt hierdoor duidelijk sterker. Zowel fysiek als mentaal. Zo apart om te ervaren hoe dit werkt en eigenlijk ook zo logisch. Ik leer lief te zijn voor mijn lijf. Goed te luisteren naar wat het probeert te vertellen. Tientallen artsen hebben mij verteld dat ik naar mijn lijf moet luisteren. Maar Agniese is de eerste die mij heeft uitgelegd hoe.
Met als resultaat dat ik nu veelal zelf in staat ben om met simpele oefeningen de pijn te verlichten.
De beerput is open en ik ben er blij mee. Oud zeer wordt eindelijk verwerkt, stap voor stap. Ik ben er helemaal klaar voor.
Balans, rust en evenwicht. Eindelijk heb ik het gevonden, wie had dit ooit gedacht!

Klachten: heftige rugpijn aan de linker zijde.
Na jarenlange onverklaarbare heftige pijnaanvallen, talloze onderzoeken door reguliere artsen, alternatieve geneeswijzen en pijnstillende middelen tot opiaten aan toe ben ik ruim een half jaar geleden via de huisarts in contact gekomen met Cesartherapie.
Het eerste telefoongesprek was meteen een positieve ervaring. Marijke nam ruimschoots de tijd om mijn lange verhaal aan te horen. Ook na de eerste kennismaking met Agniese, bij wie later de behandeling plaatsvond, heb ik hetzelfde ervaren. Het gaf me een enorm goed gevoel om nu eens gehoord te worden. Volgens Agniese waren de klachten waarschijnlijk niet alleen maar fysiek, anders zou de pijn continue aanwezig moeten zijn. We zouden gaan werken aan een methode om met de pijn die er wel degelijk is om te leren gaan.
De behandelingen hielden o.a. fysieke oefeningen in, maar ook werd de nadruk gelegd op het mentale vlak. Ademhalings- en ontspanningsoefeningen, me bewust leren worden van wat ik voel.
Zowel de oefeningen als de gesprekken hebben me enorm geholpen te leren omgaan met de pijn. De tussenpozen tussen de pijnaanvallen werden steeds groter. Ik ben me ervan bewust dat de pijn weer terug kan komen, maar ben er niet bang voor. Door de behandelingen weet ik nu wat ik kan doen om het op te vangen. En wat ook goed voelt is dat de deur op een kier blijft staan mocht ik onverhoopt toch weer hulp nodig hebben.
Ik hoop echter dat het niet nodig zal zijn en wil Agniese hierbij hartelijk danken voor haar aandacht, begrip en bijzonder empatisch vermogen (want wat had je me elke keer weer door)!